Rogatywka Żandarmerii - nowa, oryginalna czapka pochodząca z zasobów Wojska Polskiego. Idealna do użytku, rekonstrukcji jak i celów kolekcjonerskich. Czapka Rogatywka - rodzaj nakrycia głowy z kwadratowym denkiem czyli charakterystyczna polska czapka narodowa. Współcześnie rogatywka jest czapką Wojska Polskiego o czterech rogach. dawna czapka wojskowa. jednostka wojskowa złożona z kilku pułków. dawna czapka futrzana. dawna moneta srebrna francuska. sztywna czapka ułańska. akcja wojskowa, atak na tyły wroga. tatarska czapka. męska, futrzana czapka dawniej. Wojskowa czapka de Gaulle’a. Czapka polarowa wojskowa Klasa Mundurowa rozmiar 2. od Super Sprzedawcy. oryginał / kopia. oryginał. 40, 00 zł. zapłać później z. sprawdź. 49,99 zł z dostawą. ZEZX. Z Wikipedii Rogatywka - rodzaj nakrycia głowy z kwadratowym denkiem, spotykana i u ludów Azji, południowo-wschodniej Europy oraz Lapończyków, charakterystyczna polska czapka narodowa. Spis treści 1 Wojsko Polskie XVIII wiek - konfederatka XIX wiek I wojna światowa Polska niepodległa Zastosowanie obecnie 2 Harcerstwo 3 Inne formacje 4 Źródła 5 Zobacz też [edytuj] Wojsko Polskie [edytuj] XVIII wiek - konfederatka Forma czapki z futrzanym otokiem i sukiennym wierzchem różnych kształtów, między innymi kwadratowym, przybyła do Polski z Azji i w początkach XVIII wieku weszła do ówczesnej mody, zastępując czapkę futrzaną przeciętą z przodu i tyłu. Czapki z kwadratowym denkiem noszone były od co najmniej XIV w. w Turkiestanie i Turcji. Wczesne formy czapek z kwadratowym denkiem pojawiały się w polskiej lekkiej jeździe w XVIII w. właśnie za pośrednictwem chorągwi tatarskich. Miękka rogatywka rozpowszechniła się w Polsce jako nakrycie głowy patriotycznego ruchu konfederatów barskich w 1768, stąd nazywana była konfederatką. Była to sukienna czapka męska, bez daszka, o główce z kwadratowym denkiem, koloru zwykle karmazynowego, obszyta barankiem, czarnym lub siwym. Przy lewym boku przypinano kokardę, rozetę lub krzyż kawalerski i pióra lub kitę. Rogatywka, znana alternatywnie jako krakuska lub ułanka, została następnie zaadaptowana jako nakrycie głowy w regularnej Kawalerii Narodowej. W latach XVIII wieku ukształtowała się jako wysoka usztywniona czapka rogata z daszkiem, stanowiąca nakrycie głowy ułanów, przy czym baranka zastępowano sukiennym otokiem. Istniały też inne jej odmiany. Utożsamiana z polskim nakryciem głowy i nazywana nawet czapką polską, używana była już szerzej przez różne formacje podczas powstania kościuszkowskiego, także piechotę, milicje i kosynierów. W sformowanych następnie Legionach Polskich we Włoszech wprowadzono jako standardowe nakrycie głowy wszystkich formacji wysoką usztywnioną rogatywkę z daszkiem. [edytuj] XIX wiek Ułani Księstwa Warszawskiego w rogatywkach Wysoka rogatywka z daszkiem, zbliżona do czapek z końca XIX wieku, używana była następnie w części formacji jazdy i piechoty Księstwa Warszawskiego i innych wojsk polskich epoki napoleońskiej, przez Szwoleżerów Gwardii. Według przepisów z 1810, rogatywki ułanów i piechoty (fizylierów i woltyżerów) były wykonane z czarnego filcu i płótna ze skórzanym daszkiem, miały wysokość 9 cali (22,5 cm) i szerokość boków 10 cali (25 cm), zdobione były okuciami, kitami, kokardami i kordonami. Po 1815 rogatywki w dalszym ciągu używane były jedynie przez ułanów Królestwa Polskiego. Szerzej były używane przez różne formacje podczas powstania listopadowego 1830-1831, przez Gwardię Narodową. Rogatywki o różnych formach, postrzegane jako symbol narodowy, pojawiały się podczas kolejnych polskich zrywów przeciw zaborcom, powstania krakowskiego 1846 i Wiosny Ludów 1848, w tym Legionu Polskiego na Węgrzech 1848-1849 i Legionu Polskiego we Włoszech 1848. Były one często jedynym narodowym elementem umundurowania. Rogatywki dla piechoty i jazdy przewidywały wytyczne Rządu Narodowego podczas powstania styczniowego 1863, jednak mogły być one realizowane w niewielkim stopniu z powodu improwizowanego charakteru działań. [edytuj] I wojna światowa Rogatywka, jako sukienna czapka męska, była używana przez niektóre polskie formacje zbrojne w czasie I wojny światowej (II Brygada Legionów Polskich, Armia gen. Hallera, Wojska Wielkopolskie). [edytuj] Polska niepodległa Współczesna rogatywka to polska czapka wojskowa o czterech rogach, usztywniona (od roku 1935), z daszkiem i kwadratowym denkiem, używana od 1918 do 1950 i ponownie od 1990. Po odzyskaniu niepodległości Komisja Ubiorcza Ministerstwa Spraw Wojskowych zdecydowała 21 września 1919 wprowadzić rogatywkę jako standardowe nakrycie głowy o typie polskim dla wszystkich rodzajów wojsk i stopni (przeciwko czapce okrągłej i forsowanej przez oficerów legionowych maciejówce). Czapki okrągłe pozostawiono jedynie dla trzech pułków szwoleżerów i Korpusu Ochrony Pogranicza, poza tym odrębne umundurowanie miała Marynarka Wojenna. Wprowadzono wówczas niską nieusztywnianą rogatywkę wzór 1919, z sukna w kolorze ochronnym (khaki), z daszkiem z brązowej skóry okutym blachą, bez barwnego otoku i wypustek. Uzupełniająco noszono furażerkę. Podczas reformy mundurowej w 1935 dotychczasową rogatywkę zastąpiła czapka garnizonowa o nowym kroju, o usztywnionym kwadratowym denku, przechylonym na prawą stronę. Wzór rogatywki usztywnionej noszony był do wszystkich odmian munduru garnizonowego. Wykonana z szewiotu dla podoficerów i szeregowców, z tkanin czesankowych (diagonal, krepa, kamgarn) dla starszych podoficerów i oficerów. Rogatywki oficerów, chorążych i podchorążych zawodowych miały daszki okute ciemnooksydowaną blachą. Rogatywki oficerów były obszywane galonem srebrnym, chorążych taśmą bawełnianą karmazynową. Otoki rogatywek były barwne - barwa odpowiadała rodzajowi broni lub służby. W dywizjonach górskich noszono rogatywkę z orlim piórem, a w 11 Karpackiej Dywizji Piechoty rogatywkę z pęczkiem piór cietrzewich. W 1937 czapkę garnizonową uzupełniła miękka, nieusztywniona rogatywka polowa dla wojska, z wyjątkiem lotnictwa, marynarki, wojsk pancernych i zmotoryzowanych. Wg regulaminu z 1937 r. wykonana była z sukna mundurowego dla szeregowców, a z kamgarnu dla oficerów. Daszek był usztywniony, z tego samego materiału, co czapka. Otok był składany, można było go opuszczać chroniąc uszy i kark. Godło na rogatywce haftowano w tym czasie szarą nicią na owalnej podkładce sukiennej. Czapki polowe w okresie II wojny światowej używane były w różnych oddziałach partyzanckich. W tworzonym w ZSRR od 1943 Ludowym Wojsku Polskim wprowadzono miękką czapkę polową wzorowaną na przedwojennej. Po wyzwoleniu obszaru Polski ponownie używane były przedwojenne rogatywki garnizonowe. Rogatywki noszone były jedynie do ok. 1950, kiedy zastąpiły je całkowicie czapki okrągłe. W 1961 przywrócono w Wojsku Polskim lekkie nieusztywnione rogatywki polowe, z tkaniny bawełnianej we wzorze maskującym moro. Używane też były w oddziałach MO oraz Straży Pożarnej. W 1982 w Kompanii Reprezentacyjnej WP przywrócono usztywniane rogatywki garnizonowe, wzorowane na wzorze z 1935 roku. W 1990 przywrócono w Wojsku Polskim tradycyjne nakrycie głowy w postaci usztywnionej rogatywki garnizonowej. [edytuj] Zastosowanie obecnie Obecnie w Wojskach Lądowych RP na rogatywkach noszonych jest 9 rodzajów otoków oznaczających poszczególne służby: granatowy - noszony przez: generałów, żołnierzy jednostek zmechanizowanych i zmotoryzowanych, jednostek zabezpieczenia materiałowego, żołnierzy korpusu sprawiedliwości i obsługi prawnej, żołnierzy Batalionu Reprezentacyjnego Wojska Polskiego; pomarańczowy - noszony przez: żołnierzy jednostek dziedziczących tradycje wojsk pancernych i samochodowych, żołnierzy jednostek rozpoznawczych; ciemnozielony - noszony przez: żołnierzy wojsk rakietowych i artylerii, jednostek wojsk obrony przeciwlotniczej; czarny - noszony przez: żołnierzy jednostek wojsk inżynieryjnych i obrony przeciwchemicznej, jednostek zabezpieczenia technicznego, służby kartograficznej i topogeodezyjnej; chabrowy - noszony przez: żołnierzy jednostek dowodzenia, wojsk łączności i radiotechnicznych, rozpoznania i walki radioelektronicznej; wiśniowy - noszony przez: żołnierzy jednostek służby medycznej, lekarzy i żołnierzy służących w wojskowych szpitalach i sanatoriach; szkarłatny - noszony przez: żołnierzy jednostek Żandarmerii Wojskowej; fioletowy - noszony przez kapelanów wojskowych; żółty - noszony przez: żołnierzy sztabu 1 Warszawskiej Dywizji Zmechanizowanej i 1 Warszawskiej Brygady Pancernej. [edytuj] Harcerstwo W harcerstwie rogatywka to nieusztywniona czapka w kolorze munduru z lilijką. [edytuj] Inne formacje Analogiczna do czapki wojskowej usztywniona rogatywka noszona jest do mundurów kolejarzy, strażaków oraz kompanii reprezentacyjnej Straży Miejskiej i Gminnej. [edytuj] Źródła Zdzisław Żygulski jun., Henryk Wielecki: "Polski mundur wojskowy", Kraków 1988, ISBN 83-03-01483-8 [edytuj] Zobacz też dekiel przegląd zagadnień z zakresu wojskowości Zobacz galerię na Wikimedia Commons: Rogatywka Witam przedmiotem sprzedaży jest Rogatywka Chorążego - Czapka nowa, oryginalna. Rogatywka pochodzi z zasobów Wojska Polskiego (Nie jest to replika lecz produkt oryginalny wchodzący w skład umundurowania korpusu podoficerskiego. Rogatywka w rozmiarze 58. Rogatywka to polska czapka wojskowa o czterech rogach, usztywniona (od roku 1935), z daszkiem i kwadratowym denkiem, używana od 1918 do 1950 i ponownie od 1990. Po odzyskaniu niepodległości Komisja Ubiorcza Ministerstwa Spraw Wojskowych zdecydowała 21 września 1919 wprowadzić rogatywkę jako standardowe nakrycie głowy o typie polskim dla wszystkich rodzajów wojsk i stopni (przeciwko czapce okrągłej i forsowanej przez oficerów legionowych maciejówce) tel: 696-434-308 Czapka z daszkiem jako podstawowe nakrycie głowy Czapka z daszkiem to część garderoby wielu osób, można nosić ją na co dzień lub podczas upalnych dni w okresie letnim. Kiedyś ochronę przed słońcem zapewniał słomiany kapelusz lub chusta, lecz obecnie posiadamy duży wybór czapek z daszkiem dostosowanych do pory roku i twojego stylu. Jest to również podstawowe wyposażenie żołnierzy lub policjantów, którzy patrolują ulice lub stoją na warcie. W tej kategorii naszego sklepu militarnego znajdziesz wiele męskich modeli czapek taktycznych z daszkiem cieszące się dużą popularnością. Nasza oferta to wojskowe czapki znanych marek takich jak, Helikon-Tex, FOSTEX, Pentagon lub czapki amerykańskiej firmy Condor, produkujących także plecaki taktyczne i odzież wojskową. Dostępne w naszym sklepie bejsbolówki uszyte są w całości z tkaniny, lub częściowo z przewiewnej siatki. Nad daszkiem i z tyłu mogą znajdować się naszyte panele z rzepem do przymocowania ulubionych naszywek dla łatwej personalizacji. Znajdziesz tutaj różne rodzaje, modele czapek, dostosowane do określonego celu użytkowania, wykonane z najlepszych materiałów, dzięki czemu są wytrzymałe i lekkie. Bejsbolówka, tirówka, patrolówka - męskie czapki z daszkiem Męskie czapki z daszkiem przez ostatnie kilkanaście lat zyskiwały na popularności. Na początku noszone były głównie przez sportowców, deskorolkarzy lub żołnierzy, teraz są częścią codziennego ubioru wielu ludzi na świecie. Przez lata rozwoju, na rynku pojawiło się wiele rodzajów czapek z daszkiem takie jak 5-panel, Trucker, Flexfit czy Fullcap, które w popkulturze stały się symbolem ulicznego stylu. Na rynku można znaleźć niezliczone ilości czapek z daszkiem. Różnią się kształtem daszka lub sposobem regulacji rozmiaru. Najczęściej spotykane są czapki tak zwane "bejsbolówki": nazywane tak, ponieważ najczęściej były noszone przez amerykańskich graczy baseballowych. Posiadają klasyczny wygięty daszek oraz regulację rozmiaru. Czapki taktyczne w różnych kolorach szyte są na bazie konstrukcji standardowych beseballówek. Posiadają panel z rzepem lub logo producenta i są najczęściej wybieranymi czapkami przez naszych klientów. Nowocześniejsze czapki męskie uszyte są częściowo z materiału oraz siateczki, noszone głównie od przez kierowców samochodów ciężarowych i od nich posiadają swoją nazwę - truckerka (Trucker Hat). W naszej ofercie znajdziesz takie czapki jak Helikon Trucker, które sprawdzą się na upalne dni. Uniwersalny rozmiar, posiada regulacje za pomocą paska na zatrzask (Snapback). Materiał, z jakiego zostały wykonane, jest wytrzymały i przewiewny. Znane nam z filmów czapki patrolowe używane przez Amerykańskich żołnierzy to podstawowe wyposażenie sił zbrojnych USA i na całym świecie. Wzór patrolówki charakteryzuje się niemalże pionowym przednim panelem nad daszkiem czapki oraz posiada regulacje rozmiaru za pomocą paska na rzep. Taką czapkę możesz nosić na co dzień i podczas intensywnej aktywności. To klasyczna czapka męska, pasująca idealnie do przeciwsłonecznych okularów balistycznych. Jak wybrać rozmiar czapki z daszkiem? Każdy z nas różni się od siebie pod wieloma względami, jedną z tych różnic jest kształt i wielkość czaszki. Dlatego ważne jest, aby pamiętać o tym, wybierając czapkę czy kapelusz taktyczny. W ofercie sklepu Specshop znajdziesz szeroką gamę produktów ubrań wojskowych w tym kategorię sportowych czapek wojskowych. Pierwszą rzeczą, jaką powinieneś zrobić to upewnić się, czy wybrany przez ciebie produkt uszyty jest pod konkretne wymiary, czy sprzedawany jest w rozmiarze uniwersalnym. Jeśli wybrana przez ciebie czapka z daszkiem sprzedawana jest w rozmiarze pasującym dla wielu, wystarczy, że przymierzysz ją w naszym sklepie z bronią w Poznaniu i sprawdzisz, czy spełnia twoje wymagania. Standardowa tabela rozmiarów opiera się na obwodach głowy, dlatego wybierając czapkę z daszkiem w sportowym stylu, która nie posiada regulacji, pamiętaj o wyborze rozmiaru, pasującego do twoich wymiarów. Wystarczy, że użyjesz prostej miarki krawieckiej do zmierzenia obwodu głowy na wysokości czoła i potylicy. Czapki męskie z daszkiem - skuteczna ochrona przed słońcem Gdy z nieba leje się żar, chroń swoją głowę przed przegrzaniem oraz ryzykiem wystąpienia udaru cieplnego. Kapelusz, czapka z daszkiem, lub inne nakrycia głowy to jeden z prostszych sposobów ochronny przed promieniami słonecznymi. Spacerując po górskim szlaku lub odpoczywając na piaszczystej plaży, potrzebujesz pewnej bariery przed promieniami słońca. Głowa człowieka często narażona jest na szkodliwe działanie promieni słonecznych, które osłabiają strukturę włosów i mogą przyczynić się do szybszego siwienia oraz wyłysienia. Czapki z daszkiem zmniejszają również ryzyko zachorowania na czerniaka skóry. Szczególnie w górach warto, zadbać o czapkę z daszkiem oraz ochronę wzroku. Pokrywa śnieżna, która w górach występuje przez większość roku, silnie odbija promienie słoneczne. Dlatego mądrze jest zainwestować również w dobre okulary przeciwsłoneczne, które wraz z czapką z daszkiem lub kapeluszem w pełni ochronią głowę i oczy przed skutkami silnego nasłonecznienia. Lista słów najlepiej pasujących do określenia "czapka wojskowa z kwadratowym denkiem":ROGATYWKAKEPICZAKOKASZKIETOTOKGAMERKAKUCZMADEKIELFURAŻERKABIRETFEZPIEROŻEKROZSADAMAPAGOLBUSTINABELKAKOSTKAKOŁPAKONUCA Nakrycie głowy jest jednym z charakterystycznych wytworów naszej kultury i tradycji. Według słownika języka polskiego, rogatywka to rodzaj nakrycia głowy z kwadratowym denkiem. Wywodzi się od konfederatki, która swoje początki zawdzięcza Konfederacji Barskiej (1768-1772). Ściślej biorąc, od jej uczestników, którzy zaczęli nosić ją zamiast magierek, kołpaków czy różnego rodzaju czap. Konfederatka wykonana była z czterech kawałków sukna, o główce z kwadratowym denkiem lekko przechylona, obszyta barankiem – czarnym lub siwym, bez daszka. Przy lewym jej boku umieszczano kokardę, rozetę oraz pióra bądź kitę. Bardzo szybko zaczęła kojarzyć się z ruchem patriotycznym oraz walką o wolną Rzeczpospolitą. Jej odmianą była krakuska, przyjmowana przez oddziały chłopskie. Konfederatka cieszyła się popularnością wśród wojsk Insurekcji Kościuszkowskiej. Już w tym czasie pojawiły się odmiany tej ?czapki? wśród niektórych pułków ułańskich. Ułani Księstwa Warszawskiego w rogatywkach / Źródło: Wikimedia Commons Prawdziwy rozwój rogatywek to czasy utworzenia Legionów Dąbrowskiego u boku Napoleona. Według przepisów z 1810 roku, rogatywki ułanów i piechoty (fizylierów i woltyżerów) wykonywano z czarnego filcu i płótna ze skórzanym daszkiem, miały wysokość 9 cali (22,5 cm) i szerokość boków 10 cali (25 cm), zdobione były okuciami, kitami, kokardami i kordonami. W Księstwie Warszawskim przyjęto standardy z Legionu, a razem z nimi – rogatywkę dla ułanów oraz części piechoty. I to właśnie ona przez następne lata będzie kojarzyć się Polakom z czasami napoleońskimi oraz powstaniem listopadowym. Po upadku tego powstania w 1831 roku, w środowiskach emigracyjnych, jak i w kraju, uważano noszenie konfederatki za oznakę patriotyzmu. Zachowały się liczne przekazy, że nasz wieszcz narodowy, Adam Mickiewicz, chodził w konfederatce i czamarce po Paryżu. Ubiór odegrał bardzo ważną rolę w przededniu powstania styczniowego. Za oznakę buntu przeciwko władzy carskiej uważano noszenie konfederatek, czasami dodatkowo zakładano jeszcze czamarę. Znienawidzony przez społeczeństwo stał się wygląd tzw. angielski, czyli typowego carskiego urzędnika. Doprowadziło to do wydania przez Rząd Narodowy zakazu noszenia cylindrów. W utrudnionych warunkach walk partyzanckiej, mimo starań władz powstania, nie udało się wprowadzić jednakowego umundurowania dla oddziałów powstańczych. Jednak każdy powstaniec miał na głowie konfederatkę z biało-czerwoną kokardą narodową. Po upadku najdłuższej trwającego zrywu narodowego, zaczęła się na szeroką skalę praca u podstaw, a razem z nią dalsze rozpowszechnianie konfederatki, w szczególności jej odmiany krakuski wśród chłopstwa. Rogatywka wzór 1919 / Źródło: Wikimedia Commons W II Rzeczpospolitej wojsko zaczęto odchodzić już od coraz bardziej przestarzałych konfederatek na rzecz unowocześnionych rogatywek. Jednak nie oznaczało to odejścia od tradycji. Albowiem szycie rogatywki wprowadzonej przez Komisję Ubiorczą Ministerstwa Spraw Wojskowych w 1919 roku było bardzo podobne do konfederatki – składała się z czterech kawałków materiału, zamiast kokardy narodowej użyto już Orła, dodano również element rogatej czapki ułańskiej w postaci daszka. Jednak odzyskanie niepodległości w 1918 roku nie zakończyło walk o granice Rzeczpospolitej. Wielu polskich działaczy w regionach walczących o przyłączenie do Rzeczpospolitej (takich jak Małopolska, Kaszuby, zagłębie Dąbrowskie) nosiło rogatywki. Bardzo szybko w młodej polskiej wprowadzono reformy mundurowe (w 1935 roku) – dotychczasową rogatywkę zastąpiono nowym wzorem o nowym kroju, usztywnionym kwadratowym denku, przechylonym na prawą stronę co stanowi kolejne odwołanie do konfederatki. Jednak nie wszystkie rogatywki były takie same. Dla rożnych regionów Polski wprowadzono dodatki, które niesamowicie podkreślały regionalizm Rzeczpospolitej np.: w dywizjonach górskich noszono rogatywkę z orlim piórem. Dopiero w 1937 roku postanowiono wprowadzić kolejne modyfikacje w szyciu rogatywek i tak wykonana miała być ona z sukna mundurowego dla szeregowców, a z kamgarnu – dla oficerów. Daszek usztywniono z tego samego materiału, otok był składany, co umożliwiało jego opuszczanie, chroniąc przy tym uszy i kark. Godło na rogatywce haftowano szarą nicią, na owalnej podkładce sukiennej. Rogatywka bardzo szybko zaczęła przenikać również do cywila, a w szczególności do licznych organizacji paramilitarnych, towarzystw, czy harcerstwa. Decydowały o tym nie tylko walory wygody, ale jej symbol jako czapki polskiej. [youtube Pieśni wojskowe w wykonaniu 98-letniego rotmistrza 9. psk – Feliksa Hoduna (rogatywka usztywniona wz. 1935) Rogatywki w okresie II wojny światowej używane były w różnych oddziałach partyzanckich. Często spotykano je podczas Powstania Warszawskiego. Polskie siły zbrojne na zachodzie zostały umundurowane na wzór angielski – w berety. Dla Ludowego Wojska Polskiego wprowadzono kilka rodzajów rogatywek, jednak różniły się one znacznie od przedwojennych – przede wszystkim nie były już tak wygodne. Początkowo wprowadzone zostały miękkie czapki polowe wzorowane na tej przedwojennej. Po wyzwoleniu obszarów Polski ponownie zaczęto używać przedwojennych twardych rogatywek garnizonowych, które zastąpiono na początku lat 50. czapkami okrągłymi. W 1961 r. Ludowe Wojsko Polskie przywróciło lekkie nieusztywnione rogatywki polowe, z tkaniny bawełnianej w kamuflażu moro. Czapki te były również używane w oddziałach Milicji Obywatelskiej i Straży Pożarnej. Na początku III Rzeczpospolitej Polskiej przywrócono w Wojsku Polskim tradycyjne nakrycie głowy, w postaci rogatywki garnizonowej. Jednak już 1993 roku wprowadzono nowe umundurowanie wz. 93, gdzie rogatywka postanowiono zastąpić beretem. Jednak, ze względu na czas wprowadzania reformy, rogatywkę używano do czasu zużycia wcześniejszych wzorów umundurowań. I tak w 1996 roku opróżniono magazyny z rogatywek, a MON zlikwidował jako miękką czapkę polową Wojska Polskiego, na rzecz zachodnich beretów. Nadal jednak używana jest usztywniona rogatywka garnizonowa. Z lewej strony rogatywka polowa do munduru typu „moro”. Z prawej rogatywka wz. 89 w kamuflażu Puma, który był używany do 1993 r. Z krajobrazu polskiego zniknęły rogatywki. Nie przenikały tak, jak w II Rzeczpospolitej – z koszar do cywila. Bardzo szybko, przybyłe z zachodu beseballówki czy patrolówki, weszły do naszego ubioru. W czasach globalnej wioski, warto bronić się przed zalewem obcych cywilizacji poprzez kontynuowanie tradycji – dzieła naszych przodków. Niewątpliwie rogatywka stanowi element naszej tradycji narodowej. W czapce polskiej jest zapisana walka i dążenie do niepodległej Rzeczpospolitej, oraz jak sam nazwa i wygląd wskazuje rogatą duszę Polaków. W 2015 projekt Rogatywka, którego pomysłodawcą jest Soyers, były operator Jednostki Wojskowej Komandosów z Lublińca. Celem projektu jest wprowadzenie na wyposażenie Wojska Polskiego rogatywki, stylizowanej na tej przedwojennej. Warto jednak zaznaczyć, iż czapkę wykonano z materiałów, z jakich powstają współczesne żołnierskie mundury. W niektórych miejscach ma ona wszyte wzmocnienia i siatki poprawiające wentylację powietrza. Daszek ? wzorowany na projekcie z 1937 roku ? jest szeroki lecz niezbyt długi. Front rogatywki zdobi orzeł, wyhaftowany szarą nitką. Czapkę przygotowano w dwóch rodzajach kamuflażu: multicam i A-Tacs, a obecnie opracowywana jest także wersja w kamuflażu wz. 93 ?Pantera?. Z tyłu rogatywki można regulować jej rozmiar. Artykuł pierwotnie został opublikowany na portalu Komentarze

czapka wojskowa z kwadratowym denkiem